به گزارش گیل‌مانا، چموش که خاستگاه آن ماسوله است، قدمتی حدود سیصد ساله دارد، اما رزین گالش یا همان گالوش تو سرخ در اوان جنگ جهانی دوم توسط روس‌ها و قوای شوروی آنزمان که از متفقین بودند وارد گیلان شد.
محله تکیه سوخته رشت اولین جایی بود که این نوع از کفش در آن ساخته شد. سال هزار و سیصد و بیست ویک خورشیدی سال شروع ساخت این نوع از کفش است که بعدها توسط استاد کاران بومی تولید آن در رشت و فومن رواج یافت.
پس از این در اواسط دهه سی مرحوم محمد رحیم متقی ایروانی بنیان‌گذار کفش ملی ایران دستگاه ساخت آن را از لهستان وارد ایران کرد و به تولید این نوع از کفش که امروزه کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد پرداخت.
نوع دیگری از کفش سنتی هم وجود داشت که به ساغری شهرت داشت و اغلب مورد استفاده طلبه‌ها بود. 
مرکز تولید این کفش، در محله ساغریسازان رشت بود که سبب نامگذاری این محله هم به همین مناسبت است.
پایان پیام/
