به گزارش گیل مانا، تولد حضرت محمد (ص) در عام الفیل (سال ۵۷۰ میلادی) و در ماه ربیع الاول بوده است، اما اینکه تولد آن حضرت در چه روزی از ماه ربیع الاول بوده، معروف در میان محدثان شیعه این است که تولد آن بزرگوار در روز ۱۷ ربیع الاول بوده و مشهور در میان اهل سنت این است که آن حضرت در روز ۱۲ ربیع الاول دیده به جهان گشود.
فاصله میان ۱۲ ربیعالاول که سالگرد ولادت پیامبر اسلام(ص) بنا بر روایات أهل سنت و برخی از شیعیان تا ۱۷ ربیعالاول که سالگرد ولادت پیامبر اسلام بنا بر روایات شیعه است، به ابتکار و پیشنهاد آیت الله حسینعلی منتظری و حمایت آیت الله خمینی به عنوان هفته وحدت نامگذاری شد.
هفته وحدت، یادبودی از میلاد پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، نه فقط یک مناسبت تقویمی، بلکه فرصتی برای بازبینی در یکی از مهمترین آموزههای اسلامی یعنی همبستگی است، در دنیای امروز که نزاعها و تفرقهها به نام دین گسترش پیدا کرده، این هفته به ما یادآوری میکند که قدرت حقیقی مسلمانان در اتحاد آنها نهفته است.
قرآن کریم در آیات متعدد و پیامبر اسلام (ص) در احادیث فراوان، بر اهمیت وحدت و پرهیز از تفرقه تأکید کردهاند. خداوند در قرآن میفرماید: “وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا” (و همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید). این آیه، یک فرمان الهی برای همه مسلمانان است تا با تمسک به اصول مشترک دین، از پراکندگی پرهیز کنند. وحدت، به معنای کنار گذاشتن اختلافات جزئی و تمرکز بر اصول مشترکی مانند توحید، نبوت و عدالت است.
در طول تاریخ، هرگاه مسلمانان متحد بودهاند، قلههای پیشرفت را فتح کردهاند و به عنوان یک قدرت بزرگ فرهنگی، علمی و سیاسی شناخته شدهاند. از سوی دیگر، هرگاه تفرقه در میان آنها افتاده، فرصتهای بزرگی را از دست داده و آسیبهای جبرانناپذیری دیدهاند.
امروز، در برابر چالشهای جهانی مانند اسلامستیزی، فقر و بیعدالتی، وحدت تنها راه نجات و پیشرفت است. اگر مسلمانان دست در دست هم بگذارند، میتوانند صدای واحدی داشته باشند و تأثیرگذاری بیشتری در معادلات جهانی داشته باشند.
هفته وحدت به ما یادآوری میکند که هر یک از ما مسئول تقویت این اتحاد هستیم. این رسالت با احترام به یکدیگر، گفتوگوهای سازنده و پرهیز از تعصبهای بیجا آغاز میشود. ما باید با پذیرش تفاوتها، بر مشترکاتمان تمرکز کنیم و یکدیگر را به عنوان برادر و خواهر دینی ببینیم. وحدت، یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت برای بقا و پیشرفت امت اسلامی است.
انتهای پیام
