به گزارش گیل مانا، حمیدرضا رحیم زاده در یادداشتی به اهمیت اهدای خون داوطلبانه پرداخت:
من یک اهداکننده خون هستم ، به رسم و آیین من ، رسم و آین نیاکانم احترام بگذارید خون من فروشی نیست من داوطلب اهدای خون هستم.
بیش از نیم قرن ایثار سفیدپوشان انتقال خون و اهداکنندگان خون تثبیت تفکر اهدای داوطلبانه بوده است.
پنجاه سال از عمر سازمانی میگذرد که تفکری بزرگ از ملتی بزرگ را در دنیا نهادینه ساخت، سازمانی که چند سال پس از تاسیس آن جهانی شد، سازمان انتقال خون افتخاری بزرگ برای ملتی بزرگ است که ایثار را معنی میکنند.
سلامت انسانها شوخی نیست و قابل معامله هم نخواهد بود، وجه معاملاتی و ریال آن خارج از وجه انسانی است، به هر دلیل که باشد و به هر دلیلی که توجیه شود خارج از مقوله انسانی است و تفکر به آن شرم آور است.
تصور کنیم که اهداکننده خون با نذر و نیت کمک به همنوع خون اهدا میکند اما در مقابل مصرف کننده خون ملزم به دریافت آن و حفظ این میراث نیم قرن مردم و سازمان وظیفه است سرشار از روح انسانی که به زبان گفتن سخت است.
حالا تصور کنیم که مصرف کننده خون هستیم، بیمار قلبی که برای جراحی خون میخواهد، مادری که در آستانه تولد فرزند است و تزریق خون میخواهد و یا بیمار دیالیزی ، نوزاد مبتلا به زردی، مجروح تصادفی و خلاصه جمعیت تالاسمی و هموفیلی که نیاز به تزریق خون ۲۰ روز یکبار دارند و یا کودکان و بیماران سرطانی که پس از شیمی درمانی که ملزم به دریافت پلاکت خون هستند.
حالا فرض کنیم من خریدار خون شما هستم، آیا از این واژه شرم وجودم را نمیگیرد، آیا دچار عذاب وجدان نمیشوم، از طرفی اگر روزی قرار شد من مصرف کننده باشم آیا میتوانم درخواست مهرورزی از شما داشته باشم.
من یک اهداکننده خون هستم، به رسم و آیین من رسم و آین نیاکانم احترام بگذارید خون من فروشی نیست من داوطلب اهدای خون هستم.
انتهای پیام
