به گزارش گیل مانا، حبیب موحدی/ تامین سلامت افراد هنگام حریق در ساختمان بسیار حائز اهمیت بوده به همین دلیل در مقاله زیر به اولویت بندی بیماران برای تخلیه از ساختمان پرداخته شده است:
تأمین سلامت متصرفان در یک ساختمان، جزء اهداف اصلی مقوله حافظت از حریق محسوب می‌شود. حفاظت از حریق دارای مولفه‌های متفاوتی می‌باشد. در بین این مولفه‌ها، تأمین ایمنی لازم برای حفاظت از جان متصرفان و خارج شدن به موقع و ایمن افراد از ساختمان و انتقال آنان به مکان‌های امن همواره مورد تأکید است، به ویژه در بیمارستان‌ها، چرا که متصرفان آن عموماً افراد کم توانی هستند که امکان نجات خود را ندارند، بنابراین آتش سوزی در بیمارستان‌ها بیشتر از هر مکان عمومیِ دیگری می تواند باعث خسارات جانی شود. مدیریت آتش سوزی در بیمارستان و تهیه و تدارک استراتژیِ ایمنی حریق در آن، قبل از ساخت و راه اندازی ساختمان شروع می شود و از طراحی بیمارستان تا سطوح مختلف مدیریت، تمامی پرسنل، بیماران، عیادت کنندگان، لوازم و تجهیزات، همه و همه در دستیابی به اهداف حفاظت از حریق در بیمارستان )که می‌تواند شامل روش‌های: پیشگیری، کشف و اعلام، فرار و نجات، محدودسازی و اطفای حریق باشد(، نقش دارند. از این رو خارج کردن و تخلیه متصرفان در شرایط اضطراری از بیمارستان، یک مؤلفه مهم در حفاظت از جان آنان محسوب می شود و باید یک طرح جامع تخلیه در دست اجرا باشد تا همه کارمندان از آن آگاه بوده و انجام مراحل آن را بدانند.
روش ثابتی برای تخلیه وجود ندارد؛ روش کار برای هر مرکز مراقبت های بهداشتی متفاوت خواهد بود. باید توجه داشت که به علت وجود محدودیت های حرکتی برای بیماران، مراحل تخلیه باید به عنوان آخرین اقدام در بیمارستان در نظر گرفته شود.
در صورت آتش سوزی، تخلیه هنگامی انجام می شود که اقدامات پیشگیرانه و مهارکننده که برای افزایش ایمنی، از قبل طراحی شده، نتوانسته باشد آتش را مهار کند و جان افراد در معرض تهدید جدی قرار گیرد. در هیمن اساس سه نوع الگو اولویت بندی بیمار که در زیر بیان شده است، اغلب در مراحل تخلیه اضطراری استفاده می‌شود. الگوی به کار رفته، به میزان دقت بیمار، زمان موجود برای تخلیه و نوع واقعه‌ی منجر به تخلیه بستگی دارد.
۱– مدل جغرافیایی:
معمولاً در تخلیه تدریجی اعمال می شود و بر تخلیه مناطقی که بیشترین خطر را در بیمارستان دارند متمرکز است.
مزایا: تخلیه جزئی را ایجاد می کند و کل بیمارستان را مختل نمی کند. به واحدها اجازه می دهد تا در طول فرآیند تخلیه با هم بمانند و باعث افزایش مراقبت های پزشکی می شود.
معایب: به زمان تخلیه قابل توجهی نیاز دارد.
۲- مدل تجیزات:
بر استفاده از تجهیزات به بهترین وجه، تمرکز دارد. اولویت بندی بیمار مستقیماً با در دسترس بودن تجهیزات، مرتبط است.
مزایا: از منابع موجود به طور موثر استفاده کرده و روند تخلیه را به روشی از بالا به پایین یا از پایین به بالا ساده می کند.
معایب: برای استفاده بهینه از تجهیزات محدود در زمان بحران، به برنامه ریزی و مدیریت لجستیکی قابل توجهی نیاز دارد.
مدل دقت: این مدل بر وضعیت روحی و جسمی یا دقت بیماران در حین عملیات تخلیه تمرکز دارد و در آن، تخلیه به همان روش مدل تجهیزات)از بالا به پایین یا برعکس( انجام می شود. با این حال، بیماران بدحال و ضعیف ممکن است در آخرین مراحل تخلیه شوند که اطمینان حاصل شود تا حد ممکن از پوشش تجهیزات ضروری پزشکی و حیاتی خارج نمی شوند.
مزایا: برای اطمینان از بیشترین سود برای بیشترین تعداد بیماران، ابتدا متحرک ترین بیماران را تخلیه می کند. تخلیه جزئی می تواند در مدت زمان کمتری نسبت به دو مدل دیگر انجام شود.
معایب: تجهیزات حمل و نقل باید به اندازهای پیش بینی شود تا منجر به وضعیتی نشود که بیماران بدحال منتظر بمانند.
ترجمه و تألیف: حبیب موحدی معاون آموزش و پیشگیری سازمان آتش نشانی رشت
منبع Hospitals Don’t Burn Guide
انتهای پیام
