به گزارش گیل‌مانا، محمد صابر کارشناس ارشد باستان شناسی و دانشجوی حقوق در یادداشتی به بیان جاذبه‌های گردشگری شهر رشت پرداخت، موهبتی که بدلیل برخی از ناملایمات نادیده گرفته شده است:
زمانی‌که یک گیلانی عزم سفر به سایر استان‌های کشور به‌جز نوار سبز شمالی می‌کند بدون شک انگیزه سفر در چند موضوع به‌صورت خاص یا تلفیقی شامل مذهبی، فرهنگی، طبیعی، تاریخی، اقلیمی و در نهایت ارتباط با اقوام و تعاملات فرهنگی خلاصه می‌شود بنابراین تجربه سفر امری معمول و مرسوم بوده و اگر از اطرافیان خویش در مورد تجربیات ماندگار سفر سؤال کنیم علاوه‌بر موارد مذکور به زیبایی شهرها، امکانات اقامتی و رفاهی و تفریحی، غذاها و سوغاتی‌ها، زیرساخت‌های جاده‌ایی و ریلی، برخوردها و بازخوردهای فرهنگی و رفتارهای متقابل شهروندان و… اشاره کرد.
شهر رشت در شمال کشور در بستر جلگه‌ایی حد فاصل دریا تا کوهپایه با پوشش سبز و عبور دو رودخانه زردجوب و گوهر رود، برخورداری از سابقه تاریخی، مراکز رفاهی و تفریحی، مقابر بزرگان مذهبی و ملی نظیر شهید میرزاکوچک جنگلی، دانشمندان، فرهیختگان و… در بعضی از موارد خاص جزء اولین‌ها نظیر اولین کتابخانه کشور در سال ۱۳۰۶، اولین شعبه بانکی ایران در سال ۱۳۰۴، اولین راه‌آهن ایران در مسیر بندر انزلی به پیربازار و رشت، اولین داروخانه شبانه‌روزی در ایران (داروخانه کارون)، اولین خانه معلولین و سالمندان ایران، در عرصه فرهنگی نیز اولین تئاتر کلاسیک ایران و اولین اتوبوس در کشور که توسط یک تاجر بلژیکی در شهر رشت به‌کارگیری شده، در کشور است که هر کدام به تنهایی در خلق جاذبه‌های فرهنگی و گردشگری تأثیرگذار هستند.
علاوه‌بر عوامل مذکور یکی از مهمترین عوامل ایجاد جاذبه شهر رشت خوراک می‌باشد که در سال ۲۰۱۵ میلادی سازمان جهانی یونسکو این شهر را به دلیل تنوع غذایی سالم به عنوان «شهر خلاق خوراک» شناسی، ثبت و معرفی کرد که انصافا در این ارتباط نه تنها شهر رشت بلکه سایر نقاط استان گیلان جزء بهترین‌های کشور در زمینه خوراک و خلق طعم و مزه‌های فراوان می‌باشند.
به همین سبب و سایر دلایل مذکور در آخر هر هفته و تعطیلات خاص با وجود محدودیت‌های فراوانی که برای شهر ایجاد می‌شود شهروندان رشتی با آغوش باز پذیرای مهمانان یا گردشگران بی شماری از سراسر کشور و بعضی از کشورهای خارجی بوده که این نوع رفتار یا خلق و خو نیز خود به عنوان تأثیر گذارترین و مهمترین جاذبه گردشگری شهر تلقی می‌شود .
به دلیل تراکم بالای گردشگران و تکمیل مراکز اقامتی، بعضی از گردشگران در کنار مسیرها دسترسی یا پارک‌های محدود شهر با برپا کردن چادرهای مسافرتی اقامت می‌کنند، اگر چه مناظر نامطلوبی را تداعی می‌نماید و گاهی با مخالفت کارکنان اجرایی مدیریت مرتبط شهری هم مواجه می‌شوند اما نکته حائز اهمیت و جالب این نوع اقامت، امکان ساکن شدن در هر نقطه از شهر حتی حاشیه راه‌ها و کنار بلوارها به سبب جاذبه طبیعی و سرسبزی آن می‌باشد؛ آیا به‌راستی نباید شکرگزار نعمات خداوند متعال به سبب این موهبت الهی و طبیعت دلنشین بود؟ چراکه در شهرها و استان‌های دیگر پیدا کردن فضای سبز شهری مستلزم ساعت‌ها جستجو در شهر می‌باشد البته اگر محل تقریبا مناسبی هم پیدا شود عوامل مختلف، اقامت در آن نقاط را محدود خواهند کرد.
شهر رشت بر اساس اعلام آمارهای رسمی جزء پرجمعیت‌ترین مراکز استان‌های شمالی کشور بوده و طبق مستندات قانونی از سال ۱۳۹۲ نیز جزء کلانشهر محسوب شده اما از نظر سایت پلان مدیریتی نیز همواره یکی از مراکز استان‌های پرچالش به سبب تغییر و تحولات و مداخلات یا موازی کاری در مدیریت شهری محسوب می‌گردد که البته مبنا و معیارهای آن نیز توسط متولیان امر در شهر رقم می‌خورد.
وضعیت احداث و تکمیل زیرساخت‌ها در شهر نیز متأثر از تغییرات مدیریتی بوده که انتظار می‌رود حداقل در مبادی ورودی و خروجی استان به‌ویژه جهات اصلی شهر به سبب ارائه خدمات به شهروندان و گردشگران به جهت دسترسی آسان به مراکز پر تردد نظیر آنچه در تقاطع‌های غیر همسطح مانند یخسازی اتفاق افتاده؛ نگاه فرا استانی حاکم باشد.
با شروع فصل بهار و فعالیت کشاورزان عزیز در شالیزارهای متصل به شهر رشت هر گردشگری که وارد سرزمین سبز با بوی متبوع شالی و آسمان ابری گیلان و رشت می‌شود ناخودآگاه با یاد شعر کتاب فارسی دبستان «باز باران با ترانه با گوهرهای فراوان»، علاوه‌بر محو شدن در زیبایی‌های پیرامون جاده دسترسی به شهر همواره شعر مذکور را نیز زمزمه می‌کند اما در چند منطقه به ناچار باید از ماسک چند لایه به دلیل استشمام بوی نامطبوع استفاده نماید.
محل «دپوی زباله» در دل جنگل‌های هیرکانی سراوان به عنوان نخستین کانون تولید آلودگی زیست محیطی، تعدادی از مراکز تولیدی و کشتارگاهای صنعتی در ورودی شهر رشت به عنوان دومین کانون انتشار بوی نامطبوع، رهاسازی فاضلاب به دو رودخانه زرجوب و گوهررود که بر اساس خاطرات قدیم زمانی ماهیگیری در آنها رایج بوده به عنوان سومین کانون تولید آلودگی و انتشار بوی نامطبوع، شهر زیبای رشت را به عنوان یکی از آلوده‌ترین شهرها علی رغم زیبایی‌های مسحور کننده تبدیل کرده است.
اگر چه مسئولین عالی رتبه کشور، استان و شهر رشت بر اساس قانون هوای پاک مصوب ۱۳۹۶ مجلس شورای اسلامی، قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست مصوب ۱۳۵۳، قانون شهرداری مصوب ۱۳۳۴ به‌ویژه بندهای۱، ۲ ، ۴، ۱۵ و ۲۵ ماده ۵۵ و سایر قوانین مرتبط درصدد رفع مشکلات شهر به‌ویژه تکمیل پروژه‌های زیرساختی نظیر راه، تقاطع‌های غیر همسطح به دلیل پیشگیری از تردد خودروهای سنگین در داخل شهر رشت، تکمیل پروژه زباله سوز سراوان، لایه روبی رودخانه‌ها، توسعه فضای سبز و تکمیل و تجهیز مبلمان شهری می‌باشند اما در حال حاضر از بین بردن بوی نامطبوع در ورودی و طرفین رودخانه‌های شهر رشت و احداث کمربندی‌ها به منظور عبور خودروهای سنگین، پیشگیری از اجرای تصمیمات خلق الساعه نظیر اجرای بی آرتی در سال ۱۳۹۵ و جمع آوری کامل آن در سال ۱۳۹۹ و تسریع در تکمیل برخی از پروژه‌های خرد نظیر تعمیر نشتی انشعاب آب شرب جانبازان و تکمیل بلوار ورودی شهر رشت از سمت جاده تهران به عنوان مهمترین خواسته‌های شهروندان عزیز شهر تلقی می‌گردد.
امید است با جدیت متولیان امر در این خصوص بوی شالی و مهربانی و طبخ غذاهای متنوع شمالی و حس آرامش و آسایش جایگزین بومی مسموم و نامطبوع و ترافیک‌های طولانی فعلی گردد تا امراض و بیماری‌های گوارشی، عفونی و تنفسی ناشی از شیرابه‌ها و گزش حشرات و گاهی مشاجرات لفظی ناشی از شلوغی ناموزون و ترافیک شهری و … به حداقل ممکن برسد تا شهروندان نیز صرفا شاهد همدردی مسئولین ذیربط در رسانه‌ها نباشند چراکه رشت، شهر ما شهری زیبا، بی نظیر و معطر شالی است.
انتهای پیام/
